CodeGreenAfg Blogs!

  The arrival of the Taliban, the beginning of the season of darkness and misfortune Afghanistan. Their only motto since their arrival has been to suppress girls. As a girl during the life of Talabani Emirate in Afghanistan, I experienced bitter and shocking experiences and all kinds of mental pressure. And these bitter experiences and various mental and emotional pressures are not limited to me alone, but have spread to the generation of Afghan girls. Every day a new deprivation, every day a new restriction and every day a new news about women moving away from the cycle of life. For almost two years, we have been deprived of going to schools and universities, which is one of our basic rights. I am very disappointed, I am worried about my uncertain future. What is our sin? Because we are girls. It's like being burned alive. In Afghanistan, thousands of girls like Farkhunde have been set on fire. Their hearts, their pure hearts, their clothes are all burnt. Dark smoke is coming from

  ورود طالبان، آغاز فصل تاریکی و بد بختی  افغانستان. تنها شعار شان از زمان ورود سرکوب کردن دختران بوده است. به عنوان یک دختر درطول عمر امارت طالبانی در افغانستان تجربه های تلخ و تکان دهنده و انواع فشار روحی را تجربه کردم. و این تجربه های تلخ و فشار های گوناگون روحی و روانی تنها به خودم خلاصه نمیشود بلکه دامن گیر نسل دختران افغانستان شده است. هر روز یک محرومیت تازه، هر روز محدودیت جدید و هر روز خبری تازه از دور شدن زنان از چرخه حیات و زندگی. ما تقریبا دو سال میشود که از رفتن به مکاتب و پوهنتون ها که یکی از حقوق اساسی مان است بازمانده ایم.  خیلی نا امید شده ام نگران آینده ای نا معلوم خود هستم.  مگر گناه مان چیست؟ چون دختر هستیم. مانند این میماند که زنده زنده به آتشم بکشند. در افغانستان حالا هزاران دختر مانند فرخنده به آتش کشیده شده اند. قلب شان، دلهای پاک شان، لباس های شان همه سوخته اند. از همه دودی تاریکی میبرآید ولی کسی نیست که احساس کند. این بوی سوختگی از کجاست.  من و خانواده ام بعد حکومت طالبان در زیر چتر فقر زندگی میکردیم. پدرم بیکار، مادرم بیکار، خواهرانم افسرده و همه و همه سرگردان